Lente
Lente, je zang
is avondlang,
en onder de maan
zullen krokussen staan.
Je korte lied
brengt mij verdriet
om een liefde, zo fijn
als rood satijn.
Zo amoureus,
intens en heus
ga je voorbij
‘lijk onrustgetij.
De winter was mooi
en haar witte tooi
verhulde je lover
met ragfijn getover.
Ach, eens ga je heen,
ik weet: je verdween
doch blijft bestaan
als krokuszaad onder maan.