Dit is het laatste deel over mijn herkenning / erkenning / verkenning van het autisme spectrum. Ik voel dat ik dit verhaal voor mezelf moet afronden. Het is bijzonder hoe de vroegere puzzelstukjes van mijn leven nu beter in elkaar passen, en welke innerlijke rust daardoor ontstaat. Als je weet welke drijfveren je gedrag beïnvloeden, is het eenvoudiger om middels acceptatie en/of bewuste sturing daarmee om te gaan.
Wijsheid komt met de jaren, hoe verstandig ik vroeger ook mag zijn geweest. Blinde vlekken lossen langzaam op, en zelfkennis neemt toe in een levensfase waarin ik dat eigenlijk niet meer nodig heb. In dit bericht gaat het onder andere over mijn levensbepalende vrouw-beeld.
Praten over emoties en gevoelens is lastig voor mij. In dit bericht ga ik dieper in op mijn recente persoonlijke inzichten over wat het autistisch spectrum voor mijn communicatie betekent.
