Waar leidt het leven ons heen?
We ontwikkelen van veel individuele breinen tot één collectieve geest, met als hoofddoel het overleven van toekomstige bedreigingen en gevaren. De meeste problemen veroorzaken we zelf, omdat onze bevolkingstoename de groei van onze intelligentie overtreft. Pogingen om dit te compenseren gaan via complexe computernetwerken, met knooppunten die de kracht van het menselijk brein nabootsen door met non-informatie te werken en niet alleen met binair gecodeerde zaken. “The Net” praat al met je, luistert, leest en herkent inhoud in tekst en afbeeldingen en kan correlaties vinden waar je nog nooit eerder aan hebt gedacht. Het internet der dingen (“IoT”) verplaatst de controle over je individuele leven naar structuren, onafhankelijk van hersenen en interpretatie, terwijl het ons gerust stelt met gebruiksgemak (weet je nog: ik begon dit verhaal met te zeggen dat ons brein van nature lui is!). Uiteindelijk zullen er vele, nog onbekende uitdagingen zijn voor de mensheid en de aarde, waarvoor we onze overgeërfde dierlijke beperkingen moeten overstijgen.
Dit is het tijdperk van transparantie.
Dit is de tijd die onze kleinste geheimen blootlegt om te laten zien dat we niet naar het grotere geheel keken. Niets wordt meer verborgen gehouden. Technologie onthult uiteindelijk alles wat men probeert te verbergen voor het publiek. De belangrijkste drijfveer hiervoor is dat we onze fundamentele beperking moeten overwinnen: gepolariseerd dualistisch denken. Deze wereld wordt geconfronteerd met grote uitdagingen om vooroordelen opzij te zetten over wat juist of verkeerd is. Hoewel we eigenlijk een progressieve mindset hard nodig hebben, zien we sterke conservatieve en populistische tegenreacties. Het lijkt erop dat de oude dictator stijl weer aan kracht wint. Maar in onze harten weten we dat “survival of the fittest” niet automatisch de overleving van de clan of de soort waarborgt. De geschiedenis heeft dat keer op keer laten zien. Het is moeilijk te erkennen dat we onze primitieve instincten moeten overwinnen en luisteren naar de behoeften van collectief overleven. Populisme past niet in een complexe wereldorde, hoewel sommige landen en groepen mensen deze houding lijken te prefereren. Daarmee tonen ze onzekerheid en angst om met het onbekende om te gaan, in plaats van zich onophoudelijk in te spannen om diversiteit te creëren als essentiële voorwaarde voor biologische evolutie. We weten dat gesloten gemeenschappen vaak onvoldoende variatie omarmen om inteelt en dementie te voorkomen. Orthodoxe denkwijzen zullen uiteindelijk in het nadeel zijn ten opzichte van diegenen die zich kunnen aanpassen aan de behoeften van de toekomst. We moeten waarden en ethiek ontwikkelen in transcendente modus tegenover het opleggen van restrictieve selectiecriteria aan mensen. We moeten afstand nemen van het idee dat één enkel brein deze complexiteit kan oplossen.
Misschien helpt het als je je realiseert dat van grote afstand onze planeet een heel klein puntje is van een veel groter systeem. Het beweegt voort, ongeacht onze problemen. Wie weet wie we daar ontmoeten, kijkend naar ons en onze kleinzerige debatten. We moeten ons naar buiten richten, in plaats van op onze eigen protectionistische belangen. Op aarde verandert de totale entropie (voedsel, rijkdom, macht) niet, maar zolang de distributie verschillen te groot zijn, zullen we onszelf bezighouden met onderlinge gevechten in plaats van te bouwen aan een nieuwe evolutionaire stap voorwaarts.