Soms is een droom net zo realistisch als het leven zelf …
We ervaren het allemaal zo nu en dan: het droomverhaal brengt je in de meest eigenaardige situaties en je merkt dat je in staat bent om dingen te doen waarvan je nooit dacht dat je het kon. Je lichaam reageert op de beleving alsof het allemaal echt met je gebeurt. Af en toe word je wakker als de droom nog niet is afgelopen. De signalen in je hersenen waren zo nadrukkelijk, dat je lichaam merkbaar actie ondernam. Het is dan, dat je je realiseert dat het allemaal slechts een droom was. Maar, afhankelijk van de impact van de droom, vraag je je nog steeds af waaróm deze ervaring ’s nachts bij je opkwam.
In de loop van de tijd hebben we onszelf geleerd dat een droom tot de nacht behoort. Het is niets om je zorgen over te maken. Het is gewoon de na-verwerking door de hersenen, in een poging ervaringen van de afgelopen dagen in het juiste perspectief te plaatsen. “Zonder dromen“, zeggen we tegen onszelf, “zouden we krankzinnig worden, omdat de geest zich niet meer kan ontspannen.” We proberen zelfs dagdromen of lucide dromen te cultiveren om dit reinigingsproces te ondersteunen. En we vinden het heerlijk om in de schemerzone te vertoeven, wanneer we niet weten hoe we onderscheid moeten maken tussen de werkelijkheid en het droomland waarin we ons bevinden.
We erkennen allemaal dat dromen een proces is, dat wordt gestuurd door ons brein.
Hoewel er interactie is met het hele lichaam, orkestreert het brein de gedroomde gebeurtenis.
Wetend hoe realistisch dromen voor ons zijn, vragen sommige mensen zich zelfs af of uiteindelijk de werkelijkheid niet simpelweg een droom is. Waarom waarderen we de dag anders dan de nacht? Misschien zijn onze gedachten hoe dan ook een continue droom en schakelen we tussen dimensies heen en weer, afhankelijk van de mentale toestand waarin we ons bevinden. Alsof we verschillende niveaus van psychose ervaren.
Het brein heeft de andere organen van het lichaam nodig om te overleven, maar het is ontegenzeglijk de meester van onze realiteit. Dus waarom niet aannemen dat onze wereld precies is wat we er zelf van vinden? Gebruiken we immers onze hersenen niet om meningen en percepties over de werkelijkheid vorm te geven? Als mensen dat algemene concept accepteren en de consequenties hiervan durven te nemen, kunnen we misschien veel gemakkelijker samenleven. Laten we daarom beginnen met het idee dat…
“De werkelijkheid, dat is (slechts) een gedachte!”
Opmerking: niets wat ik hier schrijf is nieuw of door mij bedacht. Er zijn veel boeken en documentaires die de onderwerpen behandelen welke ik hier presenteer, en meestal wordt dit met meer diepgang en achtergrondinformatie gedaan, dan ik kan realiseren. Alles wat ik hier doe, is verschillende elementen samenbrengen in een eenvoudige verzameling die het denken kan stimuleren en die je uitnodigt om verder te onderzoeken. Als ik plezier had tijdens deze ontdekkingsreis, waarom zou jij dat dan ook niet hebben?