Johns gedachten dwalen af naar de mensen die hij nu achterlaat, de familie die hij door zijn vertrek uit het vaderland niet zoveel meer zal meemaken.
Waar het bekend is, is het gemakkelijk om samen te leven. Zelfs als je niet met iemand overweg kunt, heb je elkaar goed genoeg leren kennen om een beetje respect te tonen. Van nature is John een beetje in zichzelf, en hij was niet zo betrokken geweest bij het sociale leven thuis. Zijn wereld was altijd breder geweest in vergelijking met de meeste in zijn omgeving. Daarom waren zijn perspectief en denken anders, toleranter en in zekere zin ook een beetje onverschillig. Hij nam diepgaande beslissingen en oefende invloed uit die het leven van andere mensen raakte. Daarom heeft hij er geen problemen mee om alles achter zich te laten, op zoek naar nieuwe uitdagingen.
In tegenstelling tot John was Edith meer een nieuwsgierige vlinder die niet precies weet hoe de weg naar ‘hier en nu’ eruit zag, en ze heeft ook geen idee waar ze morgen zal zijn. Met een spontane onbevangenheid had ze zich bij John gevoegd en was sindsdien gebleven. Hij houdt van de sprankelende energie van Edith, die hem de aanzet geeft om met succes zijn comfortzone te verlaten. Ook voor haar is verhuizen geen droevig achtergelaten vertrouwenspersoon, maar de opening naar een nieuwe en opwindende fase in hun leven.
Er is maar één man aan wie ze met melancholie en bewondering terugdenken.
Joseph is verreweg de oudste van hun vriendenkring.
Geen heel bijzonder persoon die iets buitengewoons had gedaan, maar gewoon een vriendelijke en eerlijke man die altijd voor iedereen klaar staat. De jonge vrouwen en kinderen noemen hem liefkozend “lolo”, en zonder uitzondering benaderen de mannen hem met eerbied en achting. Door ouderdomsgerelateerde problemen is hij minder mobiel en kwetsbaarder voor kleine ongelukken. De botten en gewrichten zijn reumatisch en de spieren verloren hun kracht, maar zijn geest is nog steeds helder en zijn vitaliteit ongetemd. Hij is nu stiller dan vroeger, maar in een drukke gemeenschap is dat prima. John koestert de herinneringen aan het samenzijn, met gesprekken over het leven, verleden en heden. Soms hielden ze zich bezig met beeldende kunst en soms zaten ze in stilte bij elkaar met gedachten over de gebeurtenissen van de dagen ervoor. Joseph hield van een ontspannen sfeer, maar als boegbeeld van vier generaties genoot hij ook van de drukte van kleinkinderen en achterkleinkinderen om hem heen.
Ondertussen zijn er van zijn eigen generatie niet veel mensen meer over. Jaren geleden was ook zijn vrouw overleden, en Joseph zorgde zo goed mogelijk voor haar tot het allerlaatste moment. John was getuige geweest van het speciale afscheidsmoment tussen hen, beiden nog helder van geest, wetende dat de verandering spoedig zou komen. Hoe ze elkaar bedankten voor de tijd samen, voor het goede leven dat ze elkaar hadden gegeven. De waardering die ze voor elkaar toonden toen ze het nageslacht uit het hoofd leerden. En de belofte voor de toekomst, wat dat ook zou opleveren. Dat moment had John in een andere man veranderd. Het had hem duidelijk gemaakt dat uiteindelijk maar één ding telt: hoe kun je je leven afmaken met iemand die je dierbaar is. In dat licht bezien, is het hele menselijke gezoem slechts een stofwolk van voorbijgaande aard. Alles wat we belangrijk vinden, is als golven op een onverstoorbaar meer: onstabiel en tijdelijk. John wist sindsdien dat Edith zijn tweelingziel is, degene die hem compleet maakt.
Josephs wortels lagen in een andere tijd en in een ander continent. De Grote Oorlog bracht hem hier, waar hij in het geheim hielp om hongerige mensen het voedsel te brengen dat de boeren hadden weggehouden van de strijdende legers. Na deze oorlog was er aan alles een tekort, en in een buitengebied regelde hij de distributie van goederen onder de mensen. Daar moest hij zich verzetten tegen de charmante omkoping van de lokale handelaars die maximaal wilden profiteren van de heersende schaarste. Gewapend met een gezond verstand, een flinke dosis menselijke kennis en een onfeilbaar gevoel van rechtschapen gedrag, werd Joseph in alle rangen gerespecteerd door de manier waarop hij erin slaagde alle belangen te verenigen. Joseph praatte er zelden en zeer terughoudend over, en alleen als erom werd gevraagd. Sinds hij gewoon een normaal, doorsnee leven leidde. Toch werd iedereen die op zijn pad kwam geraakt door zijn vriendelijkheid en rust. Toen John hem vertelde over zijn voornemen om met Edith mee te reizen, zei Joseph eenvoudigweg: ‘Het is goed om regelmatig de balans in je leven op te lossen. Elke dag is een nieuwe kans, met keuzes voor uw toekomst. Zorg er wel voor dat u later geen spijt krijgt van een keuze. “
Nu John terugdenkt aan zijn vriend Joseph, beseft hij hoe belangrijk oudere mensen eigenlijk zijn. Men wil oud worden omdat het leven steeds meer diepte krijgt. Je begrip van dingen, je inzichten en acceptatie groeien. Doordat je op latere leeftijd afstand neemt van de dagelijkse bezigheden, krijg je een ander en rijker perspectief. Bepaalde banden worden sterker, andere worden losser. Tegelijkertijd krijgt “loslaten” een heel andere betekenis, voor jou en voor je omgeving. Gedwongen door fysieke en mentale beperkingen die met de jaren onvermijdelijk toenemen, word je selectiever. Daarom wil je echt niet oud zijn: je kunt niet echt meer deelnemen aan het ‘normale’ leven om je heen. Tijden veranderen, alles gaat sneller (behalve dat je jezelf vertraagt), ideeën en moraliteit veranderen. Het enige dat u nog kunt geven, is uw aanwezigheid en dankbaarheid. En de voorbeeldfunctie voor de jongere generatie.
Edith merkt dat Johns gedachten helemaal niet meer bij de reis horen. Er is inderdaad genoeg tijd om terug te denken, uw herinneringen te sorteren en te filteren. Joseph glipt ook door haar hoofd. Hij was de eerste die haar volledig accepteerde, ondanks haar soms grillige spontane gedrag. Hij was oprecht geïnteresseerd en liet haar de humor van veel dingen zien door zijn stille glimlach in haar enthousiaste toespraak. Hij was degene die een zeer zorgzaam gevoel bij haar opwekte, dat ze bij zichzelf niet had verwacht. Toen ze eindelijk vertrokken, had hij haar omhelsd en in haar oor gefluisterd: ‘Zorg goed voor jezelf, je bent het waard! En besteed ook een beetje aandacht aan John! ‘Het idee dat Joseph met hen op deze lange reis wandelt, stelt Edith gerust, omdat zijn steun hen door alle mogelijke problemen zal helpen.