Het was hem al lang duidelijk dat er een verandering zat aan te komen. Maar toen het moment zich voordeed, was het tóch een beetje een verrassing. Niet dat er ook maar een moment twijfel was. Wat lang rijpt, wordt snel geplukt.
Samen alleen
Het beekje, dat langs de weg voortkabbelt, zorgt voor voldoende vers water, en mondt hier uit in een klein meertje. John is blij zich straks te kunnen opfrissen, en het stof van de wandeling af te kunnen spoelen. Kleding wassen gaat nog niet; daarvoor hebben ze geen tijd. Frisse onderkleding en uitgeklopte bovenkleding moet voor nu volstaan. Met het gespetter van Edith op de achtergrond bestudeert hij de oever aan de overkant, en laat de ontmoetingen van de afgelopen dagen nog eens aan zich voorbijgaan. Die ontmoetingen op zich waren best leerzaam.
Joseph
Josephs wortels lagen in een andere tijd en in een ander continent. De jonge vrouwen en kinderen noemen hem liefkozend “lolo”, en zonder uitzondering benaderen de mannen hem met eerbied en achting. Toen John hem vertelde over zijn voornemen om met Edith weg te reizen, zei Joseph eenvoudig: ‘Het is goed om regelmatig de balans in je leven op te maken. Elke dag is een nieuwe kans, met keuzes voor je toekomst. Zorg er alleen voor dat je later geen spijt hebt van een keuze. “
Oost, west, thuis best
Nu kost elke dag energie, maar worden ze beloond met euforische gevoelens wanneer ze een lastige etappe achter de rug hebben, een probleem naar tevredenheid hebben opgelost, of gewoon door prachtige panorama’s van landschappen. Ze voelen zich welkom door dieren die hen nieuwsgierig volgen, met nauwelijks merkbare geluiden en glinsterende ogen in dichte begroeiing. Volgens Edith is het juist deze afwisseling en dynamiek die hen trekt. Dit is geen comfort zone meer. Het dagelijkse leven, ook al is er een terugkerende routine, is nu veel gevarieerder en verrassender.
Gevaar!
Dan merkt Edith in de verte wat beweging op, en slaakt bijna een kreet van schrik. Verderop eindigt het bos in een lichte plek, en achter de silhouetten van donkere stammen ziet ze gestalten lopen, rennen, en voelt ze meer dan dat ze het hoort dat daarginds gevochten wordt. Iemand vlucht de weg op, in hun richting, valt dan voorover en blijft liggen. Nu ruiken ze ook rook, en zien ze hier en daar vlammen oplaaien. Het is blijkbaar niet alleen hout wat daarginds brandt.
De kluizenaar
Edith staat met een hand in haar zijde geamuseerd naar de fluitspeler te kijken. Hij heeft iets rustigs, maar oogt toch ook levenslustig. Zijn ogen glinsteren geïnteresseerd, en Edith kan geen emotie of waardeoordeel eruit aflezen. Het gaat hem blijkbaar goed. De lappen stof en leder die om hem heen hangen slagen er nauwelijks in zijn omvangrijke gestalte te verbergen, iets waar hij zich blijkbaar absoluut geen zorgen over maakt. Toch is hier geen rijkdom te bespeuren. Het lijkt eerder alsof alle wereldse waarden hier niet bestaan.
Het verhaal van de Abdij
John en Edith kijken verbaasd naar de ruïnes die het uitgestrekte terrein bedekken. Ze kenden natuurlijk wel huizen van steen, maar die waren meestal èèn verdieping hoog. Bij uitzondering was er een toren van 3 verdiepingen, met daarop dan nog een houten opbouw. De gebouwen waar ze nu naar kijken moeten vroeger gigantisch geweest zijn! Overal steile muren, hoge ramen, grote deuren, dikke steunberen om de wanden te steunen… Zoiets imposants hebben ze nog nooit gezien!
Onder mensen
Je weet nog wat we altijd tegen elkaar zeiden: hoe mensen ergens over denken, wat ze daarover tegen anderen zeggen, en wat ze uiteindelijk doen, zijn vaak drie heel verschillende dingen. Je mag ze hypocriet noemen, of leugenaars, maar uiteindelijk gaat het alleen om wat ze doen, hoe ze dingen omzetten en hoe ze ons behandelen. Al het andere telt niet echt mee, ook al voel je je aangesproken, of oneerlijk behandeld.
Tolerantie
“Weet je, ” zegt de buurman ter afscheid, “ik zag mensen in die groep die ik overdag heel anders meemaak. Dan zijn ze vriendelijk en open, en helemaal niet zo agressief als vanavond. Zo’n optocht is niet het probleem. Het gevaar zit ‘m in die ene ambitieuze politicus die deze massa gebruikt voor zijn eigen gewin. Die loze kreten gebruikt om er beter van te worden, door sympathie te wekken en beloftes te doen die niet realistisch zijn. ”
Over licht en donker
Joseph was een begenadigd schilder geweest. In zijn eigen stijl legde hij scénes vast, verstilde momenten waarin de tijd even vertraagt en een verborgen boodschap loslaat. Meestal een gematigd positief beeld, hoogst zelden donker en koud. Toch zat het spel van licht en donker in al zijn werk, net als in zijn denken en levenswijze. Voorspoed en tegenslag wisselen elkaar af, en beide hebben hun nut, net als regen en zonneschijn. Als het meezit moet je oogsten, en als het tegenzit is het tijd om afstand te nemen en te bezinnen.